Dwars door het Rifgebergte

Woensdag 20 april 2011

Om 8.30 Marokkaanse tijd ( 8:55), vertrokken we richting Al Hoceima. We hebben een reis van 10 uur in het verschiet. De route die we af gaan leggen, gaat dwars door het Rifgebergte heen, over smalle bergweggetjes, door kloven en langs diepe afgronden. Iedereen is beladen met anti-reisziekte pillen, ORS en NORRIT. Je weet maar nooit wat we moeten verwachten. We zijn er dus klaar voor. Hopelijk!!

Al gauw laten we Meknes achter ons en verandert het uitzicht van vieze gebouwen en stinkende auto’s, in olijfbomen en graslanden waar de schaapherders hun kuddes laten grazen.

Na 2 keer een korte pauze, waarin de Frans-Marokkaanse toiletcultuur voor sommigen een hele ervaring was, vertrokken we met een half uurtje vertraging. We reden de provincie Taza in, waar het Rifgebergte begint. Wat ons opviel waren de verschillende kleuren van de gebouwen. Dit was aanleiding voor een minicollege van Gerard Braakhuis, vakdocent beeldende vorming. Een knap staaltje van omgevingsonderwijs. Zo wist hij te vertellen dat de donkere steenrode kleur, die je veel op gebouwen terug ziet, Ossenbloed heet. Palveroneesgroen kom je vooral tegen als geglazuurde dakpannen op moskeeën of huizen. De verf bestaat altijd uit pigment( kleurstof/poeder) en bindmiddel( olie,latex, acryl , eigeel, etc. ). Het pigment bepaalt de prijs. Schaarse pigmenten, bijvoorbeeld blauw zijn duur, omdat ze niet in de natuur voorkomen
Na een lunch waar de halve schapen tentoongesteld werden, gingen wij onze weg vervolgens dwars door het Rifgebergte. Dit was een rit, waar menig persoon zijn voorraad medicijnen kon opmaken. Ook Ada deed een duit in ons kenniszakje (sorry Ada). Zij wist ons te vertellen, dat de Berbers die in het Rif- en Atlasgebergte woonden veel tegenstand hebben geboden tegen de eerste Arabische overheersers en later ook tegen de Franse en de Spanjaarden. Het Rifgebergte is heel onherbergzaam en doordat ze het goed kenden, hebben ze lang stand gehouden. Juist door hun verzet hebben ze later veel last gehad van achterstelling door de overheid. Er werd weinig in het gebied geinvesteerd en het spreken van de Berbertaal werd ontmoedigd. De huidige koning Mohammed VI heeft hier verandering in gebracht: hij heeft de afgelopen 10 jaar juist wel geinvesteerd in het gebied, waardoor er nu meer erkenning is voor de berbercultuur. Dit uit zich onder andere doordat de berbertaal een officiële plaats heeft gekregen in het onderwijs.
Ook onze Daan van de Voort, een van de initiatiefnemers van de stichting “Pet'je af” kwam aan het woord. Hij vertelde ons over zijn passie. Stichting Pet'je af zet zich in voor kinderen in achterstandssituaties. Zij brengen kinderen onder andere in contact met verschillende beroepen en met culturele aspecten van de nederlandse samenleving. Zo kan het zijn dat een advocaat iets over zijn beroep komt vertellen en de kinderen meeneemt naar de rechtbank. Waar zij een rechtszitting kunnen naspelen. Met deze werkwijze probeert “Petje af” kinderen een bredere blik op de maatschappij te geven en te inspireren om na te denken over hun eigen toekomst en de manier waarop zij een bijdrage kunnen/willen gaan geven aan de samenleving.
Omdat we morgen een bezoek brengen aan de Pabo, in Al Hoceima, werd onze beginsituatie ten aanzien van het Marokkaanse onderwijs getest, doormiddel van een quiz. Enkel vragen die voorbij kwamen waren, hoe het Marokkaanse onderwijs wordt aangestuurd. Dit gebeurt inmiddels decentraal. Een ander, die de studenten eenvoudig konden beantwoorden, was de studieduur van de Pabo in Marokko. Deze is op dit moment een jaar, er zijn wel plannen om hier twee jaar van te maken.

Na een lange rit met veel “ups en downs” kwamen wij aan in AL Hoceima. Tijdens het diner, werden we vergezeld door 4 vakdocenten van de Pabo. Zij hebben de dag voor morgen besproken. Afwachten wat ons morgen zal brengen.

Emiel, Jacob en Nadia