Sjouwen door Chefchaouen

Alweer de een na laatste dag….Vandaag konden we op de valreep nog even door Chefchouen sjouwen. De laatste Dirhams werden uitgegeven aan zeer authentieke spullen zoals tassen, schalen en zeepjes. Daarbij had Chefchouen een paar restaurantjes met een hoog 1001 nacht gehalte waar je heerlijk muntthee kon drinken en kon genieten van de plaatselijke bevolking in combinatie met de rondrennende, winkelende dames uit de groep.
Een paar hebben in de ochtend nog een paar stappen gezet in de Kasbah, die ook weer prachtig was. Natuurlijk zaten er in de muren om de Kasbah weer gaten die weer voor veel onduidelijkheden zorgen; waarom zitten die er toch in? De antwoorden komen uit verschillende hoeken en de antwoorden zijn dus zeer uiteenlopend; voor de ventilatie, voor het vocht, voor de zwaluwen, voor de duiven... Elke nieuwe stad had weer een oude muur met gaten en niemand die het antwoord weet.
Nadat we waren uitgewinkeld en volop hadden genoten gingen we weer richting de bus. Onderweg naar Asilah werden we weer getrakteerd op de mooiste landschappen en mensen met mooie klederdrachten. Halverwege de trip hebben wij onze maagjes gevuld bij een wegrestaurant waar we overvallen werden door een stortvloed van regen uit de hemel. Dit kon echter de pret niet drukken, aangezien een heerlijk buffet op ons stond te wachten. We waren bijna vergeten hoe het was om je eigen bordje op te moeten scheppen.
Aan het einde van de dag kwamen we aan in Asilah; een oude vestigingsstad met zeer veel Spaanse invloeden zoals een kerkje en de prachtige verschillende huizen met blauwtinten. En de Spaans sprekende bevolking. Vanaf de pier op Asilah hadden we een prachtig uitzicht op de ondergaande zon. Dit pittoreske dorpje is zeer in trek bij toeristen en wij snappen wel waarom. Mooie huisjes, prachtig uitzicht vanaf de pier en gezellige pleintjes waar muziek werd gemaakt, door lokale bevolking, maar ook door de toeristen. Het was heel mooi om te zien hoe meerdere culturen samenkwamen op 1 plein.
Tijdens het avondeten hebben we voor de laatste keer in Marokko tajine gegeten. Ook hebben we de buschauffeur Lahcen in het zonnetje gezet. Hij heeft ons uitstekend vervoerd van plek naar plek, wat soms best lastig was de afgelopen dagen. Ook hebben we op verzoek van Ada de reis geëvalueerd en wat het ons als leerkrachten en aanstaande leerkrachten heeft gebracht. Uit de evaluatie is gebleken dat de studenten de meerwaarde van de reis erg groot vinden. Er is gesproken over de grote overeenkomsten tussen het onderwijs in Marokko en het onderwijs in Nederland. Meerdere mensen hebben het wow-effect gehad, doordat ze zoveel ideeën opdeden voor hun eigen klas/stage. Tijdens de bezoeken op de scholen zagen we ook dat er veel met differentiatie werd gedaan. Leerkrachten maakten zelf differentiatiematerialen en betrokken daar ook de kinderen bij om op deze manier de betrokkenheid te vergroten. Op de scholen hadden ze deze week allemaal toetsen en aan de hand van deze toetsen kregen de kinderen verrijkende stof, wanneer mogelijk. Deze toetsen gingen over de geïntegreerde lessen en contextgebonden stof, waarin allerlei vakken aan bod kwamen. Van rekenen tot geschiedenis en aardrijkskunde en dat in 1 les!
Er is ook gesproken over het gedrag van de kinderen, waarbij het erg opvallend was dat de kinderen zeer rustig en erg leergierig zijn. Dit is des te opvallender als je denkt aan de ‘problemen’ die er zijn met sommige Marokkaanse kinderen in Nederland. Dit probleem blijkt een probleem te zijn, dat zich in Nederland afspeelt. Het is kennelijk dus niet een geïmporteerd probleem vanuit de Marokkaanse cultuur. Er werden verschillende verklaringen voor dit onderscheid gegeven. Bijvoorbeeld is er in Marokko vanuit de opvoeding zeer veel respect voor de status van de leerkracht. Het onderwijs is gebaseerd op het gedachtengoed van de Islam, waarbij de nadruk ook ligt op discipline en respect.
Tenslotte werd aangegeven dat de ontmoetingen met de PABO-studenten een van de hoogtepunten van de reis was, omdat de liefde voor het vak universeel is.
Na de evaluatie zijn we het prachtige stadje ingegaan en hebben we genoten van het uitzicht vanaf de pier om vervolgens onze koffers in te pakken en ons bedje op te zoeken.
Maa3 salama,
Oihiba, Sadia en Floor